MESLEKTAŞ MEHMET AKİF ERSOY
Mehmet Akif ERSOY milletimizin yetiştirdiği çok değerli bir fikir adamı, edebiyatçı, sosyolog ve Veteriner Hekimdir. Mithat Cemal Kuntay onun hayranlık uyandıran şahsiyetini şu şekilde ifade eder:
“Akif’ in hayatını ve ahlâkını oluşturan en önemli unsur, “kendi kendisi” olmaktır. Bu O’nun bütün hayatını yönlendiren bir ilkedir. İmanında, sanatında, yaşantısında, kendi adına ve toplum adına konuşurken hep aynı insandır ve neyse odur. Bir başkasına benzemek, ödünç alınmış kimliklerle ortaya çıkmak, olduğundan fazla görünmek ve söylediği ile yaptığı arasında bir uyumsuzluk, düşünce, duyarlık ve imanıyla ters düşmek O’nun hiç bir şekilde katlanamayacağı bir düşkünlüktür. Bu ilkeli kişilik Akif’i bir erdem anıtı haline getirir. Akif yanılmış olabilir, yanlış yapmış olabilir, ama asla tutarsız ve samimiyetsiz olmamıştır. O’nun için verilmiş bir sözün, kurulmuş bir dostluğun, bağlanılmış bir imanın, sahip olduğu vatanın bedeli hayattır. Akif, hayatı pahasına sever, hayatı pahasına bağlanır, hayatı pahasına inanır ve verdiği sözü hayatı pahasına verir.”
Mehmet Akif’in yaşamı boyunca düşüncesinin bir ucunda bilim ve teknik, diğer ucunda memleket gerçekleri vardır. Bu iki noktayı birleştiren kuvvet ise Akif’in mesleği, yani Veteriner Hekimliğidir. Mehmet Akif “acı memleket gerçekleri” ile mesleğini icra ederken karşılaşır. Memleketin en ücra köşelerini, sosyal yaraların en onulmazlarını bu vesile ile tanır. Mehmet Akif halkın yaralarını sarmak için harekete geçmek gereğine inanırdı ve bu yolda mesleğine de büyük güven duyardı (Bekman, 1961; Dinçer, 1987).
O ilk önce mülkiye okumak istemiş ama aldığı Veteriner Hekimlik eğitimi sonrası mesleğini çok sevmiş ve veteriner Hekimliği yapabilmenin özlemi içerisinde olmuştur. Bu özlemini Safahat’ında şu mısralarla dile getirir:
-“Kimi bid’atçı diyor… Duyduğum en çok bunlar.
-Daha var mıydı, İmam?
-Hayır. Var var unuttum: Baytar!
-Keşke baytarlık edeydim…
-Yine et mümkünse.
-Yapamam.
-Belki yapardık be…
-Unuttum be köse.
-Keşke zihninde kalaymış, ne kadar lazımmış:
Beni dinler misin evlad, yine kabilse çalış:
Çünkü bir tecrübe etsen senin aklın da yatar,
bize insan hekiminden daha lazım baytar”.
Bu güzide mesleği icra eden meslektaşları olarak Mehmet Akif’iRAHMETLE ANIYORUZ.
Kaynakça:
Bekman, M (1961). Veteriner Mesleğinde Fikir ve Sanat Adamları. Hüsnü Tabiat Matbaası. S. 8-21. İstanbul.
Dinçer, F (1987). Mehmet Âkif Ersoy’un Veteriner Hekim Olarak Meslekî ve İlmî Kişiliği. Ölümünün 50. Yılında Mehmet Âkif Ersoy’u Anma Kitabı-Ayrı Basım- Ankara Üniversitesi Rektörlüğü Yayınları. Ankara. S. 37-66.
KUNTAY, Mithat Cemal, Mehmet Akif, Timaş Yayınları, İstanbul 2001.
